خب بنده از همین تریبون به تمام اسید پاشان،به تمامی افرادی که قصد داشتند یک روزی اسیدی را به صورت کسی بپاشند،تبریکــــــــــــــــ میگم،موفق شدین!

20دقیقه ست توی فیس بوک امده م نوشته م نترسید، حالا خوب است این وسط مرد هم نیستم یکی بیاید کامنت بگذارد تو که مردی در خطر نیستی به خاطر جنسیتت،تبریک میگم چون کاملا جو فیس بوک که نه تنها، بلکه جو شبکه های اجتماعی به طور کل به این موضوع برگشته،تبریک میگم چون دخترها،چون پدر ها چون مادرها چون بستگان هرچه مونث جماعت است ترسیده ست،صبح ها اگر میگفتند از خیابان درست رد شو،لابد اضافه میکنند حالا اون موها رو بذاری تو،اتفاقی نمیافته، چون لابد قرار است پدر دخترهای دبیرستانی(منوط به کامنتی در پیج دوستی)قرار است بیشتر حواسشان را جمع دخترهاشان کنند رفت و امد های همه مان لابد میرود بیشتر زیر ذره بین! تبریک میگم درست کردن این جو رعب کار هرکسی نبود، درنتیجه جای تبریک دارد که همه مینویسند،ب اید نوشت باید گفت باید زشتی این کار را به رخ جامعه کشید ولی نباید ترسید، ترس برادر مرگ نیست،ترس خود, مرگ است ...

نمیدانم چرا یاد فوکو میافتم،یاد تعبیرش از زندان ها،تعبیرش از کنترل های نامحسوسی که از بالاست،از اینکه ما در این زمانه دیگر دوربین ها را نمیبینیم ولی فکرمیکنیم و قرار بود به این فکربرسیم که داریم هرلحظه کنترل میشویم آنقدری که همه مان میرسیم به خود کنترلی! و چه بهتر از این! 

راه کار یک چیزست و آن نترسیدن! نترســـــــــــــــیدن!