چطوری میشه که ادمها وقتی دورن، دلشون برای خیلی از موقعیت ها و ادمها و ...اینها تنگ میشه بعد وقتی نزدیک میشن انگار دوباره وجود همه ی اون شرایط بدیهی باشه دوباره میشن همون ادم قدیم که دیگه دلیلی برای دلتنگی ندارن و بعد انگار میشن به سنگدلی قدیمشون...
خوب نیست این حسه ...این نسیان ...
دلتنگی های آدمی را باد به ترانه ای میخواند ...