این آدم ها که محکم برمیگردن میگن زندگیه ی خودمه مگه موقع بدبختی کسی امده که دستمو بگیره و حالمو بپرسه که حالا موقع انتخابم ازش نظر بخوام...
آخ از این آدم ها ...اینا این اتکای به نفسشون رو از کجا میارن ...؟

نوع دلتنگی من برای آدما با خیلی از ادما متفاوته مثلا وقتی ادما رو میبینم تازه میفهمم چقدر دلم براشون تنگ شده بود یا اینکه دلتنگیم انقدر زیاد نیست چون ادما در تمام مدت ندیدنشان تمام عیار و زنده توی ذهن من هستند به همین دلیل است که نه یکسال که گویی انگار یک ماه است ندیدمشان

نمیدونم این روزها هی یک چیزی منو به گذشته وصل میکنه، دنبال پسوورد وبلاگهای سابقم هستم بلاگفا را کامل فراموش کرده م بلاگ اسکای یادم هست،فیس بوک را بعد از 24 ساعت ازمون وخطا یافتم و این وسط کلی از ایمیل های قدیمی رمزگشایی شد ...
رسیدم به اولین ایمیل با چندبار امتحان کردن وشماره دادن بالاخره درش باز شد پر شده بود از پیام های تبلیغی و... یک حسی بود شبیه رفتن به خانه ی کسی بعد از مرگش ...همه جا پربود از خاطرات و خاکهای رویش ...با هرکلیک انگار فوتی میکردم تا خاک هایش پرواز کنند...

یکجایی از زندگی آدم باید خودش باشد، خودش باشد که تصمیم بگیرد برود یا نرود بدون تعارف،رودروایسی(رودربایستی) بدون فکر به ملاحظات ، بدون درنظر گرفتن اینکه بقیه چه میگویند ...بدون پیش بینی آینده،ارزیابی گذشته، یکجایی ادم باید رها کند خودش را ،بزند به جاده یا نمیدانم دوستی را ببیند، خلاف همیشه یک چیز جدید را امتحان کند، یک جای جدید برود ،بی شرم و ابهام و ایهام حرف بزند... 

بعله یک جایی ادم باید پاره کند این هنجارها را عرف را و افسارهای خودساخته را ...

کی میرسد وقت رهایی؟!

یکی از کسانی که خیلی پابند به اون چالش بلاک کردن هست، منم ،یعنی یه طوری شده که هرجا یکی رو ببینم که پای مطلب هرکسی که چشمم میخوره فحش های آنچنانی داده یا اینکه از روی تعصب و نون به نرخ روزی داره طرفداری یک گروهی رو میکنه نه تنها بلاکش میکنم که ریپورتش هم میکنم، یعنی یه وقت هایی فکرمیکنم اگر هرکسی مثل من شروع میکرد به اشغال جمع کردن و تو سطل انداختن،الان اینقدر آدم فیک با اینهمه توحش زیاد نبود...

پای کامنتهای صفحه های مجازی مخصوصا اینستاگرام که اکثرا دارای صفحه ی فیک هستن زیاد جنگ و جدل شکل میگیره که خیلی هاش فحش های آنچنانیست، اصلا به این موضوع که فرهنگ حرف زدنمون داره هرروز نازل تر میشه کاری ندارم، حتی به اینکه فقط توی ایران اینچنین تعصب روی طرفداری یا تنفر از افراد هست یا نه هم کاری ندارم و حتی به اینکه بعضی این طوری عقده گشایی میکنند و بلکم این خشونت فقط زبانی نمود پیدا کنه هم نکته ی الانم نیست میخوام بگم که این حرف ها هم بحث های کش وقوس دار و این جدل ها از این جهت که ادم ها انگار هنوز امیدی به تغییر یا اقناع طرف دیگری (حتی اگر به صورت بسیار سطحی و فاقد ادبیات مناسب) دارند این خودش خوبه یعنی اینکه من به شدت معتقدم آدم ها وقتی بحث میکنند یعنی هنوز امید دارند و هنوز بی تفاوت نشدن ...چون من فکرمیکنم بی تفاوتی و سکوت خیلی خیلی موضوع جدی تر و خطرناک تریه...

http://s6.picofile.com/file/8255967292/Reza_Yazdani_Mahtab_Too_Fanos.mp3.html

دوستم امشب بچه دار شد من بعد از مدتها دلم برای وبلاگ تنگ شد و نوشتم و اهنگ گوش دادم و وبلاگ خواندم و دلم حالش بهتر شد

http://s6.picofile.com/file/8253257284/Salar_Aghili_Mara_Raha_Makon.MP3.html