یک وقت هایی باید یک چیزی باشد که آدم را وصل کند به دنیا ، یکروزهایی که میافتی توی دور که چی ؟ که چی ؟ های دنیا !
روزهایی که نیست کسی که برایت اسمان و ریسمان ببافد که این درست است و آن ! روزهایی که کسی نیست که بیاوردت بیرون از این دور باطل!
این روزها که گفتم تنها عکس ها /اهنگ ها/نوشته ها و گاهی فیلم ها میتوانند مرا نجات دهنددددد!
و حالا آهنگ "بی تو " امیر عظیمی ...
بی تو با غم انگیز ترین حالت تهران چه کنم ...
دیروز فهمیدم من عاشق تهرانم ! همین ...
یکروزهایی میاید که تمام میشود خیال بافی هایت با ادم هایی که مال تو نیستند! و چه روز مبارکی است.
برای خط آخر : من ولی هیچ وقت حس بعدش را دوست نداشتم ... از خودم متنفر می شوم آن لحظه ... دست خودم را میگیرم و پرت می کنم در اتاقم ...
آهنگ را دانلود می کنم ... نشنیدم !
شاید حرف دل خیلی باشه :(
قشنگ مینویسی :)
مرسی