یکوقت هایی فکر میکنم به دستام بدهکارم!
یعنی باید کلی کار باهاشون میکردم!
دست به ساز میشدم! یا نقاشی های آنچنانی یا خیاطی و...
حالا نشسته ام دارم پارچه هایی که خیلی وقت پیش گرفته بودم را میکنم ۴۰تیکه! میگذارم کنار هم و بعد میدوزمشان!
و کودک درونم هی لبخند میزند ! و میگوید کاش کمی باسلیقه تر بودی:))
اگه ناراحت نمیشی یه راهنماییت میکنم
لینکدونیتو همینطور وبگذرتو نذار آخر کد وبلاگت برو تو تنظیمات وبلاگ بذار تو اسکریپ ها اونوخ میاد کنار نوشته هات تو یه ستون مث لینک دوستان
نه ممنون ناراحت نشدم
منتها تلاشمو کردم نشد
وااااااااااااای من عاشق 40 تیکه ام( اینو کودک درونم جیغ زد!)
40 تیکه ... چقدر قشنگ ... من حتی بلد نیستم یه تیکه کوک بزنم
حالا مال منم همچین چیزی نشد !
کاری نداره سوزن رو بگیر دستت بدوز !
عی جااااان چل تیکه میشه رنگی رنگیییییییییییییییییی یاد لحاف قدیمیای کرسی افتادمممم...
یا اینکه قلاب بافی یاد می گرفت ... بعد نخ های رنگی کاموا را با قلاب به مثل گل می بافت ... بعد به هم وصل می کرد و می داد به فائزه !
ای جااااان
ولی میشه فائزه یاد بگیره ببافه بده به ساارا
ببخشید دیر اومدم و همه ی پست هاتو با هم خوندم ... این یه هفته زیاد بلاگفا نیومدم و فقط کامنت های وبلاگم رو تائید می کردم ...
فکر کنم الان خوابی ... من بازم بی خوابی زده به سرم ...