زن روی دستکتاپ ،ارام و باوقار ،با موهای بلندٍ رها ایستاده رو به دریا، صورتش معلوم نیست ،یکجورهایی انگار از عقب عکس انداخته اند ازش ،
ارام یک لباس گرم و نرم پوشیده ست و دستهایش را حلقه کرده دور خودش!
هروقت نگاهش کرده ام دلم خواسته یکروزی همینطوری قاب شوم در تصویر! همینطور ارام و بی ذغدغه بایستم رو به دریا و خودم را بغل کنم ...
خودم را بغل کنم !
عمق تنهایی رو زیبا وصف کردی.
پر از حرف
پر از نوشته
پراز احساس
همه ناب خودم
سلام ... دقیقا آرزوی منم هست ... یک روزی بالاخره مستقل می شوم دوباره رانندگی می کنم ... می رویم با هم نوشهر ... سیترا ... تجربه می کنیم دوباره
قاب شو هرروز.منتغر لباس گرم و نرم و دریا نباش
توی تاکسی قاب شو..شب ها موقع خواب قاب شو.اول قاب شو و بعد دغدغه هات می رن.باور کن سارا
من عکس می گیرم روزها از رها شدن هام.قاب شدن هام..آلبوم دارم ازشون.والا!
عزیزمی:*
این زنی که میگی لباس کرم رنگ نیست و دریای روبروش کمی گل آلود نیست؟ اگه همین عکسه که منم خیلی دوسش دارم
اره همونه:))