ما کجاییم؟

با این آهنگ میرم هوا ،آسمان ،آن دنیا ... 

 

هنوز درگیرم ... 

 

 

بخشی از فیلمی که به زودی خواهم ساخت . فیلمی که می خواهد روایتگر قصه ی تلخی باشد که چطور منافع حقیر یک عده ی معدود در سیستم دولتی ورزش کوهنوردی ایران ، جوانان ما را اینچنین به مسلخ می فرستد . جوانانی که پر از توانایی و شور و انگیزه اند! ..... پر از رشادت و پهلوانی... آنچنان که "آیدین بزرگی" همین که عکسش روی این ویدئو ست ، در یکی از آخرین تماسهایش با پایین کوه پشت بیسیم به سرپرست می گوید: حتی فکرش را هم نکن که کسی را که راه نمی تواند برود اینجا تنها بگذارم و برگردم! .. و همین کار را هم می کند!!

و در آنسوی داستان بزدلان و منفعت طلبانی مثل رئیس فدراسیون کوهنوردی جمهوری اسلامی قرار دارند که پول هلیکوپتر اعزام شده را از خانواده ی قربانیان می گیرد! هر خانواده هفتصد دلار!!!! .. یکی جانش را آن بالا برای دوستش می گذارد بی آنکه مسئولیت چیزی را داشته باشد و یکی اینجا که لقب بزدلی به نام مسئول را یدک می کشد ، هنوز خون در بدن این جوانان خشک نشده ، بیانیه میدهد که فکر نکنید که ما مسئول چیزی هستیم! اینها که از ما مجوز نگرفته اند! اگر هم کاری برایشان کرده ایم (چند تا تلفن مثلا به اسلام آباد زده اند!) از سر انسان دوستی و خیر خواهی بوده! .... 
یلدا ذبیحی
 
نظرات 2 + ارسال نظر
منم کشاورز جمعه 11 مرداد‌ماه سال 1392 ساعت 01:15 ب.ظ http://imfarmer.blogfa.com/

سلام
مطلبتون
جالب بود
متشکرم
موفق باشید

Mehdi یکشنبه 13 مرداد‌ماه سال 1392 ساعت 08:30 ب.ظ http://30-salegi.blogsky.com

آره عزیزم ! اینجا ایران است ، مهد دلیران است ....

بقول ناصر الدین شاه : باید همه چیزمان به همه چیزمان بیاید

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد