دیروز چندبار امدم بنویسم که جلوی این سگهای هار حکومت رو بگیرید!
آمدم بنویسم خیلی ناراحتم که جلوی چشم موســــــــ وی و رهنــــــــ ورد، حمله کردن و گاز گرفتن و سیلی زدن به دخترانشان و دیگر عیدی برایمان باقی نمانده ،
آمدم بنویسم خاک برسر همه ی ما مدعیان ،که کمتر از مردم سوریه و ترکیه بودیم که حتی جرئت آزادکردن سرانمون که نداشتیم ،هیچچچچ! همینطوری فقط مینشینیم و شیر میکنیم عکس گاز گرفته شده ی نرگس بانوی موســــ وی را ...
آمدم بنویسم : خدا هنوزم میگی "ما اشرف مخلوقاتیم؟" شاید خدا همینطوری بالا نشسته و یکسری را دیس لایک میکند و یکسری را لایک
*امروز در میانه ی خشم و تلخی دیروز، این کلیپ فوق العاده رو دیدم!از آن کلیپ هایی که خدا خودش یک لایک دوقبضه پایش میزند!
اواخر آبان ماه بعد از دوماه انفرادی، و در حالی که یک ماه بود حتی از داشتن قرآن و مفاتیح نیز محروم شده بودم، نمی دانم به چه دلیل یکی از نگهبانان مجله آسمان را به... داخل سلولم انداخت، با حرص و لع شروع به خواندن آن کردم. نشریه برای یکی دوماه قبل بود. خبرها مربوط به قبل از بازداشتم بود و شاید حتی آن را یک بار خوانده بودم. اما در 24 ساعتی که این نشریه دست من بود چندین بار آنرا خواندم. حتی قسمتی که در مورد قیمت خودرو ها بود. اما یک صفحه از آن را کندم و زیر موکت مخفی کردم. شعری بود از عبدالجبار کاکایی. آن ترانه را صد بار خواندم و شاید بیشتر.....فردای آنروز بخاطر اینکه داشتم آن ترانه را با صدای بلند می خواندم ماموران متوجه شدند و نشریه را از من گرفتند و معلوم نبود آن را با مجوز چه کسی به من داده بودند. اما آن صفحه و آن ترانه تا پایان انفرادی همنشین من بود..... استاد کاکایی امروز من را شرمنده کرده و دو جلد از کتابهایشان را به من اهدا کردند. همین که کتاب را گشودم، ترانه ای که بیش از یک ماه همنشین تنهایی هایم بود را دیدم. ..... احساسم را نمی توانم بنویسم اما مطمئنم آقای کاکایی وقتی این ترانه را می خواندم از باران چشمانم احساسم را دیدند...
. آسمون بغضش خالی می کنه آدم حالی به حالی می کنه . کوچه ها رنگ زمستون می گیرن شیشه ها بخار و بارون می گیرن . آدما چتراشون وا می کنن گریه ی ابر تماشا می کنن . نمی خوان مثل درختا تر بشن از دل قطره ها با خبر بش . نمی خوان بی هوا خیس آب بشن زیر بارون بمونن خراب بشن . اما تو چترت بستی کبوتر زیربارون نستی کبوتر . رفتی و سنگا شکستن بالت اومدی هیچکی نپرسید حالت . دیدی آسمون خراب شد سر ما غصه شد وصله بال و پر ما . بعضیا دشمنای خونی شدن بعضیا قول بیابونی شدن . بعضیا می گن که بارون کدومه؟ بوی نم شرشر ناودون کدومه؟ . آسمون تا بوده آفتابی بوده مث روز اولش آبی بوده . حالا تو سایه نشستی مث من خوابای ابری می بینی مث من . چقد اینن جا می خوری خون جگر کبوتر عصات و بنداز و بپر! مهـــــــــــــ دی محــــــــــ مودیان (افشاگر جنایات کهـــــــــ ریزک که به تازگی از زندان آزاد شده است)
*هیچچیز به اندازه ی تحت فشار قرار گرفتن،منو اذیت نمیکنه و بهم استرس وارد نمیکنه! و به میزانی که فشارروم بیشتر باشه مغزم بیشتر از حجم کارهای مانده ،فرار میکنه و هی رویابافی و تصویرسازی میکنه ...
دیروز داشتم فکرمیکردم حقیقت زندگی غمگینه؟ یا اینکه ما غمگین میبینمش؟ منظور از ما اکثر وبلاگ نویس هاست ! اکثر ادمهای دور و بر! اکثرا ادم هایی من جمله خودم که انگار سرچ میکنیم و میبینیم یک جای کار لنگ است!
یعنی میخوام بدونم ذات زندگی و دنیا اینقدر ناراحت کننده ست؟ اینکه میایم از عشق رفته! از عشق مانده و تکراری شده! حجم درسها ،استادای نامطلوب،دنیای بیرحم ،مشکلات اقتصادی و سیاسی و قص الی هم که ماشاا...
همیشه یه مثالی رو خودم میزنم ،میگم وقتی مثلا درجه ی هوا 5درجه هست یکی میاد با استین کوتاه راه میره،یکی هم با کت !
حالا تو این قضیه کسی نمیتونه منکر 5درجه بودن هوا بشه! ولی این چی میشه که یکی میگه سرده یکی هم میگه نه بابا کجاش سرده! یعنی اینکه شاید دنیای ما و دید ما اینقدر تاثیر میذاره توی بدی این دنیا و این روزها و....
درهرصورت نمیدونم!
*دیروز داشتیم سی دی فیلم قاعده ی تصادف رو میدیدیم! بعد فکرکردم همیشه دوست داشتم یک گروه و اکیپی داشتیم دوستانه به سبک این فیلم ...که نداریم!
*اخیرا هم فیلم "هیچ کجا هیچ کس" هم فیلم"هیس،دخترها فریاد نمیزنند" و هم فیلم "پل چوبی" رو توی سینما دیدیم! جدیدا بلیط سینما هم افزایش داشته که ما همه ی این فیلم ها رو قبل از گرونی دیدیم!
فیلم هیچ کجا هیچ کس رو اصلا پیشنهاد نمیدم! مخصوصا وقتی فیلم های بهتری از جمله دوفیلم دیگه ای که نام بردم وجود داشته باشه!
فیلم هیس رو به همه پیشنهاد میدم چه کسانی که بچه دارن چه ندارن چه دختر دارن چه ندارن ! چه کسانی که سابقه ی تجاوز دارن چه ندارن !فیلم قابل تامل و همراه با بازی های محکم و قشنگ ...
فیلم پل چوبی رو هم پیشنهاد میدم برمیگرده به روزهای سال88،کارگردان فیلم از مشکلاتی که در راستای این فیلم گریبانش رو گرفته در حال حاضر تعریف کرده ...فیلم خوبی ست پیشنهاد میشود مخصوصا حتما یا در سینما ببینید یا بگذاریدش با سی دی ارجینال...
هرچه قدر پردغدغه تر و خسته تر باشی دلت بیشتر نوشتن میخواهد و در پی ش سبک شدن و رهاشدن ! به همان اندازه نوشتن سخت تر میشود!
یک هفته ست خیلی اتفاق از سرگذرانده م ٬فکر میکنم حتما خیلی بیشتر از یک هفته هست!؟
اقدام برای یک کارداوطلبانه ٬ اقدام در جهت کنارگذاشتن کار فعلی که نتیجه نداد و همچنان متاسفانه مشغولم٬شروع مجدد کلاس زبان با یک روش کاملا متفاوت و سخت تر و زمان بر تر٬ دیدار یک دوست قدیمی٬ امدن مهمانی ناخوانده و یکی دوروزی ماندنش٬صحبت تلفنی بلند مدت با چنددوست فعلی !شروع درگیری با یک قضیه ی احساسی و...٬صحبت طولانی و دغدغه های جدید با خانواده و ...٬استخراج مقاله از پایان نامه٬ارسال چند کار قبلی به یک جشنواره که باید اصلاحش را هم کنم ...
همه ی اینها برای من زیاد ست ! خیلی هم زیاد!من آدمِ این همه ادم(انسان) حضور ادمها و شلوغی و اینها نیستم! اینطوری که میشود از زندگی مطلوبم فاصله میگیرم!
نه کتابی نه آهنگی نه عکسی نه نوشتنی نه فکرکردنی...
اینطور که میشود زندگی ادم به لعنت خدا هم نمیارزد میافتی توی یک سرسره که فقط هلت میدهد و هی دست و پا هم بزنی باز درحال سقوطی...
دلم ارامش میخواد!
از اینجا به بعد رو چندروز قبل نوشتم و در قسمت پست موقت بوده که الان در ادامه ش فقط اضافه میکنم:
*یک وقت هایی یک شرایطی رو گاهی آدم دوست داره براش پیش بیاد ،بعد وقتی اون شرایط پیش میاد میبینی عجب غلطی کردی با این آرزویی که داشتی ...الان تقریبا توی اون شرایطم !
دو نوشته ی بعدی که مینویسم از خودم نیست اولی متنی از مینا بهرنگ هست و دومی از ریحان ریحانی
*لحظه های اضطراب متبرّک ترین لحظه های وجود آدم است. اگر آدم ها قَدر این لحظه ها را می دانستند آن وقت شاید برای لحظاتی جهان به مراقبه می نشست. برای لحظاتی دیگر کسی زار نمی زد. حرف نمی زد. کتاب نمی خواند. موزیک گوش نمی داد. به دنبال مسکّن نمی گشت. دعا نمی خواند. فرار نمی کرد. در خود می ماند، با اضطراب می آمیخت و گوش می سپرد. شاید به یگانگی، بیگانگی خود تَن می داد. برای لحظاتی زندگی متوقف می شد و آدم ها به نقطه ی شروع بازمی گشتند. جهان از نفس نفس زدن می افتاد.
مینا بهرنگ
* لینک پست قبلی یادمان نرود
میخواستم یک پست بلندبالا بنویسم ولی خب از انجایی که ساعت از نیمه گذشته ست و اینها ،خلاصه حسش نیست !
همین لینک رو داشته باشید تا میتوانید شیر کنید ...
پی نوشت:مرده شور این کشور را ببرد که هرروز باید کاسه ی گدایی دستمان بگیریم برای فلان خیریه و بنیاد و کودک و اعدامی و... همین طور اینکه سواستفاده میکنیم از...لینک را بخوانید اگر میتوانید ،اگر میتوانیم کوتاهی نکنیم!